Categorieën
Poëzie Uncategorized

Schapen

Kijk schapen;
kwetsbaarste
lichtgewichten
ooit geschapen
met witte vachten
het laatste gras
in weiden grazend
wit tegen winters wit
staand, stokstijf vast.
Blatend kringelt
hun adem
hemelwaarts.
Arm – zalig
zijn zij:
vrijwel loos
gewicht staat
op twee stelten
opgesteld,
terwijl daarvoor
toch welgeteld
twee poten ruim
voldoende lijkt.
Niets om het lijf
dan balen wol;
twee tot drie
truien vol.