Laat ik u om te beginnen vertellen hoe de goede man heet, zonder wie dit verhaal niet zou kunnen bestaan, de licht nerveuze jongeman, die in de wachtkamer zit en dat wachten inmiddels zat is: Simon Söll. Keurig op het afgesproken tijdstip -een man van de klok immers- was hij gearriveerd en zit daar nu al minstens een heel uur.
Daar wordt ieder normaal mens toch wel een beetje geprikkeld van of niet soms?
Hij zat en zat daar maar in de wachtkamer van de populaire society-psychiater, die hem aanbevolen was door zijn huisarts, ook al een trendy figuur, want bekend van radio en tv; ik word gek van dit wachten, zo dacht hij en meende bij het in gedachten uitspreken van het woord “gek” te voelen, dat zijn hartslag even wegviel.